2014-03-08. WIERZBOWA SOBOTA

Malbork-Kamienice-Lasowice Wielkie-Martąg-Tragamin-Kościeleczki-Malbork

⇤⇥ 23 km

"Dla Żuław rosną gdzieś tam po świecie lasy - dla siebie sadzi Żuławnik wierzby, które starannie utrzymywane i najlepiej grobel strzegą, i dają zawsze gotowy materiał do faszyn, do tam - i obfitość paliwa." - Wincenty Pol "Na Groblach".

Wierzby na Żuławach porastają brzegi polnych dróg, rowów melioracyjnych i kanałów. Jedna wierzba potrafi "wypić" z gruntu kilkadziesiąt litrów wody w ciągu jednego dnia, więc drzewa te stanowią naturalne pompy wodne. Wierzby często bywają ogławiane (przycinane), a ich odrosty tworzą charakterystyczne kształty, które wraz z topolami stanowią nierozerwalne elementy płaskiego krajobrazu Żuław.

Na rozpoczęcie sezonu rowerowego 2014, wyznaczyliśmy sobie głównie polne drogi w okolicy Malborka. Nie nastawiając się zbytnio na podziwianie żuławskiej architektury, zachwycaliśmy się drzewami, głównie kształtami wierzb, które o tej porze- jeszcze bezlistne, w blasku słońca prezentowały się fantastycznie.

Pierwszy przystanek zrobiliśmy w Malborku-Rakowcu przyglądając się przyrodzie i spiętrzonej wodzie jazu na Nogacie. Po drugiej stronie Nogatu przejechaliśmy przez Kamienice, a następnie polnymi drogami, przez Grajewo Trzecie i Pielicę, dobrnęliśmy do Lasowic Wielkich. Na tym odcinku nasze zainteresowanie wzbudził przede wszystkim typowy żuławski krajobraz- płaski, poprzecinany kanałami i porośnięty wierzbami. W Lasowicach Wielkich zatrzymaliśmy się przy kościele, a w parku, gdzie dawniej stał kościół ewangelicki, posililiśmy się słodyczami.

Po chwili odpoczynku ruszyliśmy do Martąga. Jest to niewielka wieś leżąca przy drodze nr 55 Malbork-Nowy Staw, w której zachowało się kilka dawnych siedlisk- w większości niefortunnie przebudowanych.

Z Martąga, do wsi Tragamin przyszło nam jechać ruchliwą drogą o sporym natężeniu ruchu samochodowego, ale na szczęście z pomocą wiatru. Po kilkuset metrach skręciliśmy w polną drogę, próbując ominąć niebezpieczną dla rowerzystów szosę. Zbyt grząski grunt nie pozwolił nam jednak na przejazd, więc zawróciliśmy, kontynuując jazdę główną ulicą. Opuściliśmy ją jednak już w Tragaminie i przecinając żuławskie pola, wyjechaliśmy na ścieżkę rowerową w Kościeleczkach. Przed Malborkiem, nad "Ptaszkiem" mieliśmy okazję jeszcze raz przyjrzeć się przyrodzie, tym razem odbitej w lustrze nieruchomej wody.

Zobacz również:

• 29.03.2014. Wzdłuż Motławy i Wisły
• 19.10.2013. W jesiennej aurze

• Powrót do poprzedniej strony

DALEKO OD ŻUŁAW